Tijdens het wandelseizoen is het elke vrijdagochtend vaste prik: tussen de 12 en 16 bewoners van Savant Sonnehove en hetzelfde aantal vrijwilligers trekken eropuit voor een mooie wandeling door Someren. Onderweg is er veel te zien en wordt er honderduit gekletst. De bewoners genieten er zichtbaar van!
Greet Hurkmans is inmiddels al zo’n zeven jaar een van de drijvende krachten achter de wandelclub van Savant Sonnehove. Zij vertelt: “Ik heb altijd in de thuiszorg van Savant gewerkt. Zeven jaar geleden ging mijn man met pensioen en was het voor mij ook een goed moment om te stoppen. Op de bank zitten is niks voor mij. Ik moet onder de mensen zijn en ben graag bezig. Dus toen een oud-collega vroeg of ik bij de wandelclub wilde, twijfelde ik geen moment. Ik vind het heerlijk om met ouderen om te gaan, dit is helemaal mijn ding. Ik geniet er elke week van!” Ook Trudy Hasselman werd via een kennis benaderd. Trudy: “Hij wist dat ik heel graag wandel, dus ik was gelijk enthousiast. Voor mij is het al m’n elfde jaar bij de wandelgroep!”
Iedereen zijn eigen rolstoel
Greet en Trudy zorgen dat alles op rolletjes loopt. “We regeren met soepele hand”, zegt Greet lachend. Om met zo’n grote groep om 10 uur te vertrekken, moet er flink wat voorbereidend werk worden gedaan. De eerste twee vrijwilligers zijn er al rond negen uur. Zij zorgen dat alles in de hal klaarstaat: koffie, kussens, lekkere warme plaids en een rolstoel voor elke bewoner die geen eigen rolstoel heeft. “Sommige bewoners kunnen met een rollator nog best een stukje lopen, maar niet een uur lang. Daarom gaat iedereen in een rolstoel mee. Dan is het ook makkelijker om bij elkaar te blijven en kunnen wij goed overzicht houden”, zegt Greet.
Geen scheve gezichten
Bij de wandelgroep zijn dertig bewoners aangesloten. Elke week kunnen er ongeveer tussen de 12 en 16 mensen mee wandelen. Trudy legt uit: “In principe kunnen de bewoners dus om de week mee. Die regelmaat is heel belangrijk. Mensen snappen goed hoe we het rouleren georganiseerd hebben. Dat moet ook wel, want anders krijg je scheve gezichten: waarom mag hij wel mee en ik niet? Zoals wij het doen, werkt het als een tierelier. Greet beheert de deelnemerslijst en koppelt elke vrijdagochtend elke vrijwilliger aan een bewoner. De vrijwilliger haalt de bewoner op in zijn of haar kamer en zorgt ook voor koffie of thee en iets lekkers voor in de koffiepauze.”
Gezellig buurten
Greet: “Meestal lopen we eerst een minuut of twintig door het dorp. We gaan graag langs plekken waar mensen al lang niet geweest zijn of die ze helemaal niet kennen. Er is hier bijvoorbeeld een nieuwe wijk in aanbouw. Mensen vinden het schitterend om te zien, zo blijven ze toch een beetje op de hoogte. Onderweg hoor je de mooiste verhalen en worden oude herinneringen opgehaald.”
Na de eerste wandeletappe is er steevast een tussenstop. Trudy: “Via via hebben we een netwerk van mensen met een grote tuin die het leuk vinden om ons te ontvangen. Deze administratie hou ik bij en ook de communicatie met de begeleiders Welzijn. Meestal pauzeren we zo’n kleine drie kwartier. Je merkt dat iedereen dan echt plezier heeft, er wordt heel wat afgelachen. Elke week maken we wel iets leuks mee en vertelt iemand een prachtig verhaal. Over vroeger of over een kleinkind of achterkleinkind. Dit soort momenten zijn niet alleen fijn voor de bewoners, maar ook voor de vrijwilligers. Na de koffiepauze lopen we terug, zodat we rond half twaalf weer bij Savant Sonnehove zijn.”
Heerlijk om buiten te zijn
Trudy en Greet zien elke week hoe belangrijk de wandelclub voor de bewoners is. “De meeste bewoners hebben lichamelijk behoorlijk wat problemen. Ze kunnen vaak niet meer goed lopen en komen weinig buiten. Terwijl ze dat wel heerlijk vinden! Je kunt aan mensen zien hoe blij ze zijn om vrijdag op pad te mogen met de wandelgroep”, zegt Greet. Trudy vult aan: “Het moet dus ook gek lopen willen we het wandelen aflasten. Afgelopen zomer gebeurde dat maar één keertje, toen regende het echt té hard. Pas halverwege oktober stoppen we met wandelen, dan wordt het gewoon te koud. Het wandelseizoen sluiten we altijd met elkaar af. Dan drinken de bewoners en de vrijwilligers gezellig met elkaar een kop koffie in de hal, met een stuk vlaai erbij. Rond april gaan we dan weer van start.”
Hechte groep vrijwilligers
Het geeft Trudy en Greet veel voldoening om elke week met de bewoners op pad te gaan. Maar ze beleven ook veel gezelligheid aan de onderlinge contacten tussen de vrijwilligers. Trudy: “Ook als er niet gewandeld wordt, hebben we regelmatig contact met elkaar. Dus als er iemand ziek is, wippen we even binnen of sturen we een appje om te vragen hoe het gaat. In de winter wordt er ook wel eens gewandeld, maar dan zonder de bewoners. Ja, we vormen echt een gezellig groepje!”